OINAZEAREN BARIAZIOAK

        Angel Erro , 2022

 

 

2005-11-29/2006-02-16

 

 

                 I

 

Tu cuerpo ya sin ti acostado,

las sábanas revueltas que no abrigan,

el oxígeno silbando su fracaso,

y todas las cosas que necesitabas,

iluminadas, cegadoras, papá.

 

 

                 II

 

Zure gorputz zu barik etzana,

izara nahasiak inor ez berotuz,

porrota txistukatuz oxigenoa,

eta behar zenituzten gauzak oro

argiztatuak, itsugarriak, alferrak.

Aita. Baso bat ur. Krema. Pilulak.

Dena utzi berria. Auhen galdua.

Aún la besé caliente. Esne harri.

 

 

                 III

 

Gorputz bera barik etzana,

izara zuriak inor berotu gabe,

oxigenoak oihukatuz bere porrota

eta goiz argi berritan, itsugarriak

orain arte behar ziren gauzak oro.

Gizon bat gelan. Sendagarriak.

Erizaina sartzerako, hala zegoen.

 

 

                 IV

 

Gorputz, bera gabe, etzana,

izarekin estali dut, musu eman,

behar ez dituen gauzak bildu,

argiak itsututa, alfertuta.

Aitak esan dit Silviari deitzeko,

elkar agur dezagun laurok azkenengoz.

 

 

                 V

 

Zure gorputza, ama, zu gabe,

izarek estalita, aldamenka

paretarantz, ez irudituz hila.

Zure gauzak, ama, irratia,

oxigenoa, painuelo kutxa,

baso bat esne nik edan dudana.

 

Baso bat esne nik edan dudana,

leihoan freskatzera nork jarria.

 

© Angel Erro