APUR DEZAGUN KATEA

        Gabriel Aresti , 1963

                apur dezagun katea

                biba berango.

Munduan beste asko lez

arta buruan oskolez.

Atzo aspertu nintzaden

maisuez eta eskolez.

Poeta naizen ezkero,

eztut zerurik espero.

Bederatzi kopla ditut,

lau zuhur eta bost ero.

Ilargiaren adarrak:

Handik zintzilik abarrak.

Gogoangarriak dira

zure bi begi nabarrak.

Zerutik dator harria.

Nundikan berriz argia?

Gau ilun honetan dakust

zure aurpegi garbia.

Martxoko oilar gorria,

inundik ez etorria,

goseak arintzearren

judu batek igorria.

Goizaldean eguzkiak

printzak daduzka bustiak.

Oso merke saltzen dira

euskaldunaren ustiak.

Gure amonak esan dit:

Aitak arnoa edan dik.

eta ekar zazu handik.

Euskeraren asturua

ezta gauza segurua:

Askozaz hobekiago

dabil munduan judua.

Eta hau hola ezpazan

sar nerila kalabazan.

Ipui txit barregarriak

kontatu nituen plazan.

© Gabriel Aresti