A
B
C
D
E
F
G
H
I
J
K
L
M
N
O
P
R
S
T
U
V
Z
anonimoak
 

Egile berarenak:

 

Egile berarenak (+)

 

BI URTE
      (1939)

  literaturaren zubitegia  

 

DONOSTI GAIXOA

        Joseba Zubimendi , 1939

 

 

Oi, zeņen bare dagon itxasoa!

Oi, zeņen ezti arratsen giroa!

Illargi zuri, betea, leiar

antzeko dakuts olatu gaņean

eta urdin illun margoa oņean,

goi argi izpiak nastean, zillar.

 

Oi, zeņen goxo, kulunka, laztantzen

ene batela bagak dabilkien!

Oial zurizko batel jostari!

Guda irrintzitan laztu eztarria,

zure kulunkaz dut legun, eztia,

ta, len bezela, naiz abeslari.

 

Ta abeslarien abots indartsua

entzunaz dator, egaz, arraitxua

itxas gaņera lilluraturik.

Olerkarien maitale kantuak,

Donostiari eskeņitakuak,

erneki entzun ta ikasi nairik.

 

Ene txalupa oial zurizkoa!

Aizea indarrez puztazu kolkoa;

goazen, arin, indar oroez

Donosti sorgin orren ondartzara,

baga apar zuriz txetzen dan ortara,

gonak milistuz, damaren ohorez.

 

Noan oņutsik esne aparretan

emazteakin, txaplaka ariņetan,

esku emanaz, jolastutzera.

Nire semeak ondar jauregiak

zutitzen bertan ta, ene gogaiak

bezela, bagak austen ostera.

 

Ikusi nai ditut enparantza, karrik

txukun, apaņak, Donostin bakarrik

diran bezela, arrigarriak.

Entzun, neskatil leiar-ots karkarra;

amaren irri loretsu bakarra;

aurren abesti maitagarriak.

 

Murgildu nai det etxarte zarretan

kokotx kaxuela, sagardo urretan

igari, janaz alaitutzeko.

Zanko billuzi neskatil oiua,

bien bitartez, Sardina frexkuaaa....!?

kresal usaiaz nabaitutzeko.

 

Andra Maria txadon apaņean,

otoitz beroak egiņik, lurrean,

sinistez, nai det belaunikatu.

Oben guzien barkamena osoa,

zeru bidean jartzeko gogoa,

egizko damuz, nai det eskatu.

 

 

          * * *

 

Baņa zer dakust begien aurrean?

Nor da negarrez ondartza ertzean?

A, bai: ama bat. Ta eunka atzetik:

semeak galdu dituzten andreak,

aitamak galdu dituzten semeak,

guda odoltsu zitalagatik.

 

Ez da geiago neskatxa algararik,

ez irri gozo, abesti alairik.

Aurtxoa, itunki, ez da jolasten.

Negarrez zarrak, gazteak negarrez...

Naas da ondartza itxaso zakarrez:

ekaitza dator bazterrak lazten.

 

Eta Donosti, ene erri apaņa,

beti maitale, panpoxa, liraņa,

negarrez dakust oro zimurtzen.

Seme onenak illikan guduan,

bertzeak anitz, galduak munduan.

Etxe atarin ez ditu ikusten.

 

          * * *

 

Ene Donosti: negar oiek aztu,

txuka malkoak, apainki orraztu:

laster semeak dituzu emen...

Ene bateltxo: goazen biltzera

donostiarrak eta ekartzera

amarengana. Azkar, goazen!

 

© Joseba Zubimendi    

mendeak
Basquepoetry ataria Susa literatura argitaletxearen egitasmoa da, euskal poesia zabaldu eta ezagutarazteko