AMERIKARAKO BIDEAN

        Bingen Ametzaga , 1941

 

 

Itsasoaren zabala,

uiñaren ondoren uiña.

Beren gaiñean, ontzi batean

eusko talde bat igeska.

 

Itsasoak laguntzat,

itxaropena gidari,

erri-ametsa gogo-barnean,

bidea dagigu beti.

 

Bakean bizi giñian,

iñorenik nai ez gendun,

norberen erri-maitetasuna

oben ba-da, gu obendun.

 

Gorrotoaren lan txarra!

gorriz jantzi zan Euzkadi.

Balbeak sega millaka,

millaka berriz igesi.

 

Txoriak dute kabia,

basabereak zuloa,

Europako erri zarrena

ona emen lur-bakoa.

 

Baiñan, uste-on!, anaiak,

gaiztoen gurenda, labur,

Yainkoa beti zuren-zalea,

lanen amaia daukagu ur.

 

Itsasuso txuri ori,

atzerantz egizu bide,

ur aundi onen beste aldean

gure erritxoak datzate.

 

Zoaz nerera, beratan

ene bi aurrak dituzu;

lotan ba-daude, zabiltz arduraz,

ama amets dute, ez esnatu!

 

Zure egoakin, goxoki,

goxoki, egiezu laztan,

mosu bat aitan, bi aman partez

begien gaiñean eman.

 

Iturrieta zarrean

ene amatxu ule-txuri,

aren negarrak mokoan bildu

ta itsas-gezalera yaurti.

 

Esan guziei laburra

degula gure urrun-aldi,

askatzearen euzki ederra

itsasertzean da agiri.

 

Laster, bai, denak batuta

bakean, poz eta atsegin;

buru-yabeak, Yauna goratuz

izango gera Euzkadin.

 

© Bingen Ametzaga