MILA ZORTZIEHUN TA HAMABORTZGARRENA

        Martin Larralde, Bordaxuri , 1815

 

 

Mila zortziehun 'ta hamabortzgarrena

Ni Hazparnen preso hartu nindutena;

Plumagaineko premu orok dakitena,

Galeretan higatu beharko naizena.

 

Kantatzera niazu alegera gabe,

Ez baitut probetxurik trixtaturik ere;

Nehun deusik ebatsi, gizonik hil gabe,

Sekulakotz galerak enetako dire.

 

Ala zorigaitzeko premu izaitea!

Harek eman baiteraut betikotz kaltea;

Aitari galdeginik sortzeko partea,

Galeretan eman nau, hauxe duk dotea!

 

Ene aita da gizon kontsideratua,

Semea galeretan du segurtatua;

Nonahi otoitzean belaunikatua,

Saindu iduri debru madarikatua!

 

Ene lehenkusia, Kadet Bordaxuri,

Fagore bat banuke galdatzeko zuri;

Ongi adreza zaite ene arrebari,

Ene saltzeko zonbat ukan duen sari.

 

Aita aitzinean 'ta arreba ondoko,

Osaba burjes hori diru fornitzeko;

Ez ordean enetzat bi sei liberako,

Galeretan bederen leher egiteko!

 

Elizan sartzen dire debozionerekin,

Iduriz badoazila saindu guziekin;

Beren liburu eta arrosarioekin,

Debruak pesta onik einen du heiekin.

 

Zortzigarren bertsoa anaiarendako;

Kontseilu bat banikek hiri emaiteko;

Ontsa goberna hadi, ez zauk dolutuko,

Ni baitan etsenplua errex duk hartzeko.

 

Zuri mintzo nitzaizu, oi, aita zilarra!

Ardura dudalarik begian nigarra;

Zure eta ene arraza Bordaxuritarra,

Galeretan naizeno ni bainaiz bakarra.

 

Kantu hauek eman ditut Paube-ko hirian,

Burdinez kargaturik, oi! presondegian;

Bai eta kopiatu denbora berian,

Orok kanta ditzaten Hazparne herrian.

 

Hok eman izan ditut ez xangrinatzeko;

Ahaidek, adixkidek, kuraie hartzeko,

Eta partikulazki, aita, zuretako,

Kantuok aditzean, semeaz oroitzeko.

 

© Martin Larralde, Bordaxuri