POIÒSIS

        Jon Gerediaga , 2007

 

 

        Zaharregia ei da mundua

        labarretan bataiotan ibiltzeko

baina kaian kulunka batelek

tabernan zurrumurru ketuak

        buruan, saman, zakilean, zerean, ez dakit

zorabio izengabe honek

amets hark, basamortuan paperezko ontziak

        —barnean ura eta promesak zeramatzanak—

bakarrik egoteko modu ezin duinago honek

isiltasunak

mundua sostengatzen duen giltzarriak

euriak, galtzada-harriek eta euriak

txakur sentiberak besarkatzeko gogoak

haurtzaroko ziurtasun isolatuek

patioko iskanbilan barruko babeslekuak

zaldi zuriaren begi tristeek

        —nahi dut, ez dut nahi—

harresiak zeharkatzen hamabi kaioek

        —hamabi apostoluak nigandik ihesi—

noraezean norabidea xerkatzen duen gizadiak

        —Gilenek, Antonek—

izenik behar ote du izengabeak?

berdea ez den lanbroak

        —eta hala ere zelaiak berdatzen dituenak—

mendi hauen artean ezkutatzen den mirariak

eskuan barraskilo baten oskol zuri hutsak

ihintzak asetzen duen soloen egarriak

Leonelek hitzek:

        Dios, Gugenlaymi?

        Jainko, ez al duzu izenik?

aireari egokitzen ez zaizkion letrek

        horiek guztiek izendatzen naute ni

une oro hilko garela jakitun izateak

bidean menderaezin egiten gaituen heriotzak

negua epelago egiten duen uztak

        (saskian gorde ditut hainbat intxaur)

behar ez gaituen munduak

sakramentu apal honek egiten duen zaratak

eta abar anonimo guzti-guztiek

        eskatzen dute

        hitzik esan gabe eskatzen dute

        sikate itzelean ozeano bat

        tua, negarra

        edota gorputzaren beste edozein likido ahaltsu

hitz bitan: bizi naiz

hau da nire eskaintza

        (bizi izandakoaren hondarretan baina

        putzu gazi bat non itotzen diren puxtarriak)

ez al da arina

ez al da sakona

        tximeleten hegaldi ezin iragankorragoa?

        begira nola indartzen nauen patuak

        dagoeneko izen bat aurkitu dut zuretzat

        muga guztiak zeharkatzen dituzten

        txori horiek bezalakoa: isiltasuna

        —euren kantua entzuteko behar dugun bakarra—

jaioberri zara zu izendegi agortu batean

eta ez dugu mundurik inauguratuko

bataiarria gure odolez bete ezean.

 

© Jon Gerediaga