LAGUNAK

        Sonia Gonzalez , 2002

Nigana etorri da, irribarrea

zabal eta 3/4le gorria solte,

eskuak poltsikoetan,

        harlauzak beldurgabe zulatu eta

        otartekoak konpartitzen genituen aroan

        elkarrengana hurbildu ohi ginen bezala.

Eder zegoen,

kanonetatik hain urrun...

heroinak bakarrik ematen duen

edertasun argal eta zurbilez,

        azken agurra elkarri esan genion aroan

        baino askozaz ederrago.

Nigana etorri da

hegal bustitako aingeruen legez.

Berandu egin zait goizean.

Begiak irekitzea

galera errepikatzea zatekeen,

etengabe ugaltzen den min-zelulari

bidea irekitzea zatekeen

begiak irekitzea.

Eta oraindik ezin izan dut zarratu

bakardadearen bitakora kaihera,

oraindik daude zeruan

arraildura sentigabeak.

© Sonia Gonzalez