LUTXI

        Serafin Baroja , 1875

 

 

Adi nazazu, Lutxi,

Baina ez haserratu:

Lau gora-behera, zenbat

Nobio dituzu?

 

Gutxienaz berrogei,

Ez zazula ukatu,

Begi polit hoiekin

Zein ez zuk babatu?

 

Josteko lagun bati

Besoa emanez,

Alferez bat ondotik

Biak eramanez,

Merkatuko plazatik

Zihoazten farrez:

Ez zebiltzan haserre

Han ikusten zanez.

 

Ez zinan ez iritsi

Bakarrik etxera:

Batek lagundu dizu

Etxeko kalera,

Beste batekin gero

Joan zera atera,

Eta ez dezu inor gabe

Igo eskailera.

 

Artsaldean ikusi

Zaitut Zurriolan.

Inoiz ez det hain klaro

Ezagutu, nola han,

Zenbat enamoratu

Dituzun kaiolan.

Ez nituen kontatu,

Kontatu! Nahiko lan!

 

Igandean etxetik

Zinanean irten,

Mutil bixar gorri bat

Zeramazun kirten.

Entzun zenuen gero

Meza San Bizenten,

Eta bik, baten partez,

Segitu zizuten.

 

Bazkalaurreko meza

Bukatu zanean

Ur bedinkatu ondotik

Pasa zinanean,

Zure esku polita

Busti beharrean,

Norbaitek dizu epeldu

Han jende tartean.

 

Enpleatu batekin

Leihotik leihora,

Hari bat ibiliaz

Behera eta gora,

Paper buxtan bat dezu

Eraman kolkora,

Bidalduaz haritik

Beste bat auzora.

 

Arratsean... —Aski da!—

Esan zidan eze

Lutxik begiratuaz

Nahi ta nahi ez triste:

"Askoren nahitasunak

Ez nau inoiz bete,

Nik maite det bat, eta

Berak ez nau maite"

 

© Serafin Baroja