BIZIAK HILARI ETA HILAK BIZIARI

        Jean Barbier , 1916

Soldado lagun maitea

orai ixtantean urtea

goiz batez hi, hoin gaztea

hortxet erori haiz trixtea!

Milesker, nere laguna!

Zonbat goxo bihotz bat ona!

Atxik azkar, atxik barna

hil gaixoen oroitzapena!

Hire hezur xurituak

Guri hoin hurbil ikusteak

bustitzen diauzkuk begiak

iluntzen orori bihotzak.

Hire hola entzuteak

inarrosten daiztak hezurrak

hain dituk prezagarriak

hilez oroit diren biziak!

Neretzat zer atsigina

hilobian bahindut emana

baina nor hurbil higana?

Ernerik zagok alemana!

Hago, otoi, hor ziloan

hire xixpa ona eskuan!

Begozi, beren ildoan

nere hezurrak deskantsuan!

Baina sarri, abendoan

lainoa altxatu denean

hormaturen haiz lurrean

hotza sarturik hezurrean!

Nere hezur horiek baino

miletan haiz baliosago.

Bertzalde, tira gehiago...

ukanen diat beroago!

Jainko handia lekuko

segur hautala berotuko!

Etsai beltza diat joko

odol beroz hi mainatzeko!

Aski hola beraz gaurko

deskantsuan nauk lokartuko:

euskaldunak naik zainduko

otoitz eginez neretako!

© Jean Barbier