GURE IRRINTZINA

        Jean Elizalde , 1914

Huna hamar bat pertsu gazte laguneri

orai delakotz ongi nor zer den ageri

ohore gerlan zaizten lagun guzieri.

Oi, zoin ederki zaizten gerla huntan ari!

Hedatuko da sarri zuen omen ona:

soldado hoberena dela Eskualduna.

Orai arte bezala hemendik aintzina

egizue leialki beti zuen lana.

Eskualdunak nor diren aise sinesteko

asko gauza badire buruan hartzeko:

horiek huna hemen denen argitzeko

astia uzten badaut... kanoiak... hortako.

Gazterik Eskualduna pilotan da ari

zer zartakoak plazan pilotatto hari!

Zoin zainarta ditaken hortan da ageri.

Orai plekari bezen... geroxe gerlari!

Zango seko hek nola dabilzkan airean!

Ez duke min handirik segur sabelean.

Lasterka ikasirik plazanen gainean

ez du uko eginen guduka dorpean.

Soldado doalarik Frantzia barnerat

halako bat badu hor, jautsia golkorat.

Nola egin sekulan nausien gogorat?

Aste baten buruan zoaz ikusterat...

Kasik ikasia du ja ofizioa.

Ja atxeman du ere nausien gogoa.

Zenbat baitzen hastean iduriz zozoa

gaizoa orai hor da soldado osoa.

Soldadoetan nor da tirari lehena?

Malobretako nork du zango hoberena?

Zangotarik bururat nor da garbiena?

Erran behar ote dut, nor den? Eskualduna...

Gerlan hor hasi dire Aleman zoroak

nahiz eta bentzutu frantsesen lerroak.

Bainan xuxen doazi eskualdun tiroak.

Laster ixildu dire etsaien orroak!

Eskualdunak, goazin, goazin aintzina

herritik urruntzeko Aleman zikina.

Ondoko egunetan guretuz Berlina

gora eginen dugula gure irrintzina!

© Jean Elizalde