ZIBILIZAZIOEN BISAIA DUTE

        Asier Serrano , 2010

Suntsitutako zibilizazioen bisaia dute

auzoko tabernara jaisten diren giza manikiek.

Gitarra hautsi bat da

txerriki ozpinduegia zerbitzatzen duen emakumearen sabel<

eta teklarik gabeko klabikordioa barrako gizonaren irria.

Nota desafinatuak zeharkatu behar ditu hemen keak.

Eguerdiko ordu biak dira eta haizegailuak

bero sapa baino ez du hedatzen, hori bai,

demokratikoki, eta ez da gutxi.

Eguerdiko ordu biak dira eta

ez dut prentsa ez erostearen damurik.

<<Aurki ditugu hauteskundeak>> bota du norbaitek,

baina ez dio esaldiari segitzen,

mahaitik lurrera erori berri zaion domino pieza jasotzen

okupatuegi dagoelako apika.

Eguerdiko ordu biak dira eta

metal hotsa aditu da txanpon makina argitsutik irteten.

Apustularia, irabazitako sosengatik pozik sentitzetik urruti,

txanpon berria zerez egina den hausnarrean ari da:

<<Berunez egin beharko lituzkete txanponak>> esan du

<<orduan bai, orduan jakingo nuke

zein etekin atera txanpon bakarrari>>.

Eguerdiko ordu biak dira eta

auzotar izatearen harrokeria

kamisetan itsatsirik daraman gazte bat gerturatu zait:

<<Hi ez haiz hemengoa>> leporatu dit.

Eta nik, ezetz eta baietz erantzun diot,

ezetz eta baietz aldi berean,

bi garagardo eskatu bitartean:

<<Eguerdiko ordu biak dira eta hiruretarako

hangoa izan nintzen bezala

izango naiz hemengoa>>.

© Asier Serrano