AULKI HUTSA

        Koldo Izagirre , 2006

Ez nion jaramonik egiten leihoan jotzen zuen paisaiari

nahikoa lan neukan irakurketa eten gabe jarraitzen

badakizu zeinen dibertigarriak diren gure trenak

ez zitzaizkidan asko ardura sanjose loreak eta mimosak

edo atzekoen solasa eta aitzinean neukan aulki hutsa

kaixo esan zidan edo hala esan zidala idazten dut orain

jaso nuen burua liburutik eta liburua burutik joan zitzaidan

kendu nizkien begiak hitzei eta bekoz beko neukan gazteari nizkion eman

baina neskak ez zidan behatzen liburu bat aterea zuen

eta hari ere ez zitzaizkion ardura ez gure mendiak ez ni

laster gure alaba zu bezalakoa izanen da pentsatu nuen

neska polita zen eta begietan bizkorraren distira zeukan

nik begiak ikusten ez nizkion arren banekien bazekiela

begiekin barre egiten gure alabak egiten dakien bezala

laster gure alaba zu bezalakoa izanen da pentsatu nuen

itxi zuen liburua aharrausi egin zuen altxa egin zen

adio esan zidan edo hala esan zidala idazten dut orain

Zumaia zioen geltoki batean jaitsi zen ziur nago

badagoela herri bat Zumaia izenekoa nonbait

eta perfekzio guztiak eman nizkion neska bat munduan

neska munduan ezkutatu zen eta trenak aurrera jo zuen

ez dakit zergatik gelditu nintzen aitzineko aulki hutsari beha

laster gure alaba gazte hura izanen zela pentsatuz

munduan beti egonen da maite duguna oroitaraziko digun zerbait

garamatzan trena adibidez aulki huts batekin gure aitzinean

© Koldo Izagirre