ZILARGIA

        Imanol Irigoien , 1989

Urak eta suak zauritua

daramate hegaberek oinhutsik,

irakinda, argiaren oihua

haize gailurrera.

Iparraldera ebakia,

oinhutsik, argia.

Oihaletan hauts, zilar leundua,

hitzaren egarri da,

bazterreko argiunean

argilunaren gose.

Zilargia ilbeheran,

argi-errainuak zurbilak, jausleak, zilarrak

—lehen argiegiak zirenak, aratzak orain—

zeinetan —lainoa zeruaren adineko,

leihoaren mugan—

zerua den laino.

Argitara nire zama hau

itzalaren leizetik eri,

zirrara nahasian dator

—harriak ere arnas larrian—

urratuta hilotzetik

gauaren oroimena

kearekin

kristal gauean.

Argitasun purpuraz orain,

mendigainek bare. diraute

itsasoa amaitzear.

© Imanol Irigoien