ARGI-ILUNAK

        Jon Arano , 2007

Segitzen gaitu ilargiak

agudo eta fidel asko,

abandonatzean abandonatu

amorrazioraino.

Goizero hiltzen da gaua

egunaren kausaz.

Ilunak,

argitu orduko

nire egunak.

Eguna zerbaitegatik

zabalduko da,

baina niretzat alferrik:

aldi galdua da.

Goizalban urrea

behar zuena

arratsean brontzea

gauez zilarra.

Norbaitena izango da

eguna eta ogia irabaztea,

norbaitena izango da gaua

eta hezurrak tenplatzea,

norbaitena bada goiza

txorien esnatzeena.

Nola zabalduko du

nola jasoko du

argitu gabe egunak.

Xelebreena da mundua.

© Jon Arano