EDAN-URRIA IZANIK

        Luigi Anselmi , 2000

Edan-urria izanik ez duk inoiz

liburu, erloju edo etxeko gakorik galduko

eta atariko sarraila

nekerik gabe kausituko duk

arratsean beranduan

etxera abiatzen haizelarik...

Edan-urria izanik, ez duk egia,

zakur amorratu baten gisara,

inguruko lagunetarat huiatuko

eta, izatez, dituan

baino aise adiskide gehiago

ukanen dituk

dudarik gabe.

Edan-urria izanik

ez zaizkik inoiz ahantziko

gauak eskuzabalka barreiatzen dituen

bisaia eta izen berriak;

laztan ezti eta ele amultsuak...

ez baitituk sekula ezagutuko.

Edan-urria izanik ez haiz agian

goizaldean bihozgabetuko,

ostatuen argiak hil ondoan,

presondegi, ospitale edo kaserna

bezain hits eta itsusi,

etxeen aurpegi larderiatsuak

itzalpetik jalgitzen hasten direnean.

© Luigi Anselmi