NIRE HERRIA

        Sorne Unzueta , 1932

        Bagagoz herrian.

        Hortxe begi aurrean

baserria zaintzen daun mendi-zorrotza.

        Lotu da bultzia.

        Bidera jatsita,

nasaituten jat bai, benetan bihotza.

Arrotzez beterik egon da bultzia.

Hitz lotsabakoak, abesti zantarrak,

nahi ta nahi ez, entzun behar izan dodaz

Jainkoaren aurka biraoaz nahastauta.

Bere mosu leunaz gabeko haizeak

hotzituten deust bekoki beroa.

Bultzian, deadarrak, zarata ta kea.

Hemen, atsedena, gentzea ta loa.

«Tut» luzea eginda buztan balzdun harro

badoa barriro. Begi biribilak

zabalak daroaz. Bultzia joanda,

baserrira, ostera, etorri da ixila.

Zer dauko gau honetan, neure herriak?

Ikusten dot inoiz baino argiagoa.

Goi-aldean iletargia beteta

estaltzen dau, miesa miakaz, lainoak.

Lehengo euriak, busti dauz zidor-bideak

goiko argiak orain dagoz dizditsuak.

Laino artean, gora eginda abat igerrak,

neure eritxiz zugatz zaharrak hegaz doaz.

        Deritzat garbiagoa,

        deritzat zuriagoa

gau honetan, hilda lez dagon herria.

        Bere gogoak, gorantza

        igoteko dauko antza

damuturik garbai-negarrez bustia.

© Sorne Unzueta