SENDIARTEKO ARAZOAK

        Pako Aristi , 1996

Eguzkiaren bisaia arratsalde

erorian laborarien joanak biluzik

utzitako soroak ikusirik

lotsaz gorritzen hasten denean,

basetxeko biztanleak

etxearen eta gereziondoaren artean

epel dagoen soilgunea gozatzera

ateratzen dira.

Laster senarrak haur ugariz beteta

begitanduko du soilgunea, denak

kanpanbueltaka eta bizkar-gaineka jolasti.

Emazteak zertxobait bidaiatu nahi du oraindik:

aitona hiltzen denean

ikusiko du soilgunean zer jarri.

Aitonak beste arbola bat sartuko luke,

intxaurrondoa edo,

gelditu dadila zerbait

(itzala, intxaurrak, oroimena)

ondorengoentzat.

Anaia gazteak motoarentzat uralita

jartzeko leku ezinobeagoa dakus,

euri-jasek haragi bizian

uzten baitute karrozeria.

Enara, beti bezala,

denek alde egin zain daukazu,

irentsitako eltxoak

ilundu baino lehen

umeei emateko itxaropena

galdu gabe.

© Pako Aristi