ARRAUN TA AMETS

        Salbatore Mitxelena , 1938

 

 

Kulunketa urdurian

ugiñetan bakar,

ontziska arriskatu bat

gaituk bizi zear.

 

Batela bakoitzeko

mariñel bat zoak

(Gorputzeko lemazain

tankera gogoak).

 

Ñirñirka argi, Izkainetik,

Arkanu sorgiñak...

Araxe jo ta an murgil

nai giza aseeziñak!

 

          * * *

 

Oskorriren ederrak

damaion indarrez

arraun ta amets doala

bertara bearrez,

 

uginkada geldien

musu limurkoiak

ezin itzali zizkak

joran ortzikoiak;

 

irri bitsez kantari

izlamiñen deiak

ezin losortu ere

aren aruntz leiak.

 

          * * *

 

Urrun ur axalean

ara an txuri-txuri,

oskorriratu nai dun

kaioa iduri.

 

Oskorriren ederrak

damaion indarrez

arraun ta amets doala

bertara bearrez,

 

zein zoro ta zein eder

gezal urdurian

ontziska iñoiz estali,

iñoiz agirian!

 

          * * *

 

Baña, itxas irakiña,

zemai eta orro,

txalupa irentsi guraz

asaldatze ezkero,

 

ta Oskorri itzaliko

ekaitzak balio,

ene! ondabearra

ez al letorkio?

 

Zirimolak liraulkek;

ta itxas amillak ar;

ta gaur lagunak aztu

lezatekek biar...

 

          * * *

 

Arantzazu mendiko

izar Andra Mari,

euskal itxasgizonen

zerutar zaindari:

 

zaindu txalupa illauna,

zure eskutik ez ken.

Arraun ta amets doana

etzazu utzi galtzen.

 

Ta sar dedilla, txango-

mugara eltzean,

Oskorri dagoneko

atseden kaiean!

 

© Salbatore Mitxelena