APEZAK ETA NOBLIAK

        anonimoa , XVIII-XIX. mendeak

 

 

Apezak eta nobliak

Erresumatik joan zaiku erdiak;

Beren nahi gabeak

Eta ezinbertzeak

Penetratuiak dira guziak,

Bitorian nahiz jarri,

Bere parrak pasaturik,

Gerla emanik Frantziari.

 

Comte d'Artois bere anaiarekin,

Esperantza handia du harekin.

Orai dugun guardia,

Galdu gabe bitoria,

Aski dugu prest egoitia.

Bitorian plazeria,

Behar du izan Frantzian,

Jarri gabe nehoren azpian.

 

Korona guziak izanikan ere,

Jaunak, ez dugu axola batere.

Giren xipi handiak,

Zaharrak eta gaztiak,

Altxatuko gira guziak.

Aristokraten gira nausi,

Aristokraten kontra beti,

Eskolaturen tugu ederki.

 

Frantziako ordre ederrak,

Ederra eta dira fierrak.

Orai soldado guziak

Dira abertituiak

Aristokraten ezagutzeko,

Batailetan behatzeko,

Heier kondu emaiteko,

Faltarik badute hiltzeko.

 

Frantziako lege berria,

Lege garbi parerik gabia.

Gure etsai handiak

Orai dira benzutuiak;

Galdu'ituzte indar guziak

Noizbait edo behin-behin

Jaun horien ohoriak,

Orai finitu dira guziak.

 

Heien titulu ederrak eta

Pribileio parerik gabiak,

Orai finitu guziak.

Oi, zoin heien tristeziak!

Jaunak, bardin gira guziak,

Gehiago kanbiorik

Handi-mandi diferentik,

Ez dugu sofrituko engoitik.

 

Ez da deus estonagarriagorik

Aristokratek duten fantesia,

Jarri nahiz plazerian

Bitoriaren erdian,

Guzientzat nausi Frantzian.

Ez dira aski gizon abil

Jartzekotzat gure nausi;

Orobat dute engoitik etsi.

 

Gure kontra jaun horiek

Sekursik aski ez dute izanen.

Beharko dute pairatu,

Nahi gabeak sofritu,

Alabainan ez da progotxu,

Balukete borondate.

Alabainan ezin berik,

Hortarik peritu behar dute.