ERIA EZAGUTZAZ BETEA ERREXINOLETARENTZAT

        Jean Baptiste Larralde , 1865

 

 

Kantarien errege!

Hire kantatzeko

Gai denik nor daiteke

Hitaz beraz kanpo?

Geroztik, itsumendu

Zerbait othe dut nik?

Ez, eskertiak ez du

Neurritzen indarrik.

 

Modestiaz bethea,

Gabaz duk kantatzen,

Unhaturik jendea

Lo denean jartzen.

Hik uste duk bakharrik

Haizel'atzarria,

Erne zagok hargatik,

Khexu den eria.

 

Bai, erne zagok eta

Oi! ohatze-pean!

Sasitik hire kanta

Hasten dukanean,

Ordutik ene minak

Zaizkidak ixiltzen,

Eta gau luzeenak

Labur iruditzen.

 

Maiteaz orhoiturik,

Hago hasperenez,

Hurbil izanagatik,

Gabaz ikhusten ez,

Ai! nahiz agian hiri

Lagun itzalia,

Kanta, kanta zak bethi,

Ez ahantz eria.

 

Batzuetan gorago

Duk altxatzen boza,

Orduan urrunago

Duk senti esposa:

Oi! aphal, berdin gora,

Zoin den hunkigarri!

Maiz zohak bihotzera

Handik dena jalgi.

 

Zertako primaderak

Ez iraun bethiko!

Iphar goxo, loreak,

Bakharrik lekhuko!

Laster, zorigaitzean!

Denboraren ihes,

Ganen haiz ni ohean

Utzirik nigarrez.

 

Adios! bizi banaiz

Heldu den urthean,

Othoi, phausatuko haiz

Ohiko tokian,

Lanjeretik han urrun,

Ta hurbil maithea,

Kantatuko duk legun,

Emadak fedea.

 

© Jean Baptiste Larralde