BARNE-IZKETA

        Jautarkol , 1952

Ez jun, ene biotza, baratzara,

alako loretxoa usaitzera:

pozoidun intza dauka ta ilko zera.

Mendi-tontor artara gaur, biotza,

ez igo, an baitago gaur mirotza,

antxe dezu zure zai eriotza.

Ez jun usotxoekin garieta,

eiztaria an baitezu gaur gordeta,

aspaldian zu il-naiez dabil-eta.

Ez jun zure egarria asetzera

ango bide-ondoko ibaiera:

ur-ertzean egarriz ilko zera...

Zoaz, ostera, laister aldarera,

ezti-tantoz ezpañak bustitzera,

aragi dan ogiaz indartzera.

Zoaz, an ikusiko eguzkia

elur-soñeko biziz estalia:

antxe babes alaia, kai eztia.

Uso garbiak aruntz garieta,

t'eztaria, ogitan zai, gordeta:

uso orok, alai, aren besoeta.

Oso oiekin, biotza, ega zaite,

jan ta jan gari ori, ase-arte:

eiztariak ez zaitu

ilko, maite.

© Jautarkol