GARIZUMAN, GOGARTEZ

        Jose Agerre , 1955

Austerrez isten zaide barrua benetan,

Estuki lazten zaizkit gogaiak muñetan,

Autsa dela gizona oartzen denetan.

—Oroi zaite, gizona, autsa zarela ta

Biurtuko alaber il ondoan baita-,

Lege unen auslerik izanen ez beita.

Ikaraz aditzen dut epai au garratza,

Iduriz une batez leertu balitza

Bizi geran arteko amets gozo-biltza.

—Autsa leendik aiz, izanen aiz autsa—.

Autsa dugu zatartzat, oroen ezetsa:

Orra ba, gauz politen jale tzar ta sitsa.

Autsa purtziltzat dugu, bizian mendrena:

Ori bada gizona aintoan geiena,

Damu da jakitea zertaz den egina.

Auxatzen dugu beti etsai zakarra lez,

Aren aurka ari gera iarduki ta nekez,

Alkarrekin biziko sekulan etsaiez

Jaunari seta gaixtoa ez dugu atxikitzen

Gizairak gaituelakotz ain larriz urritzen,

Errua du sekulak gu ola bizitzen.

Irazan-doai ederra, Jaunaren da doaia,

Urtzin asmoa baita betiere garaia;

Dadin sor ala suntsi, onets zogun naia.

Opagaia beigera gizakiak ere,

Abarramek egina egin bear baitare,

Soin ta gogoa gabe utzi bagindure.

Trotxa baita urria nola dugun soina,

Ordeiaz eman digu gogo bat gorena,

Onekin ardiesteko Arek itz-emana.

© Jose Agerre