UDAZKEN-OLDOZKUNA

        Gabirel Manterola , 1921

Udazkeneko egun itunan

ortzea goibel dakustanean,

eta ausarditsu axe-erauntzia

sartuten dala zugatz artean;

orri gustiak irabioka

euren biziaz aztuta lez,

alkarren leyan ikusten dodaz

bildur-ikaraz iges-iges.

Goibel yartzen yat neure biotza;

oldozkun baltzez daukat itun;

poza damostan gauzaz aztuta

nai ez da yartzen naz oldozkun.

Zer dan bizitza? Gizona zer dan?

Irudi ontan argi dakust:

axe-erauntzian aldi zolia,

orriak gizona darakust.

Giza bizitza da axe zearka

egazka doyan txoritxoa;

ta elbururantza arin itxasoz

doyan ontzi bat indartsua.

Odei ertzean sortuta laster

ezereztuten dan lurruna;

aitz-erpin-zear igeska doyan

laño antzedun da gizona.

Argidirian laztan artean

yayo dan lora samur, eder,

eta arratsean bizitza barik

gelditzen dana iger-iger.

Udazkeneko egun ituna

axe-erauntzi eta orri igarra,

ludi ontako bizitz laburran

bakar-bakarrik oixe gara.

Orri samurra, laño-lurruna,

auts ezereza da gizona;

Zelan ba bizitz ain laburragaz

alkartu leike poz-zoruna?

Bakar-bakarrik bere gogoa

asetu leiken goi-bizitza

beraganduta zorunduko dau

auts, besterik ez dan biotza.

© Gabirel Manterola