Egile berarenak:
BI URTE
(1939)
DONOSTI GAIXOA
Joseba Zubimendi , 1939
Oi, zeņen bare dagon itxasoa!
Oi, zeņen ezti arratsen giroa!
Illargi zuri, betea, leiar
antzeko dakuts olatu gaņean
eta urdin illun margoa oņean,
goi argi izpiak nastean, zillar.
Oi, zeņen goxo, kulunka, laztantzen
ene batela bagak dabilkien!
Oial zurizko batel jostari!
Guda irrintzitan laztu eztarria,
zure kulunkaz dut legun, eztia,
ta, len bezela, naiz abeslari.
Ta abeslarien abots indartsua
entzunaz dator, egaz, arraitxua
itxas gaņera lilluraturik.
Olerkarien maitale kantuak,
Donostiari eskeņitakuak,
erneki entzun ta ikasi nairik.
Ene txalupa oial zurizkoa!
Aizea indarrez puztazu kolkoa;
goazen, arin, indar oroez
Donosti sorgin orren ondartzara,
baga apar zuriz txetzen dan ortara,
gonak milistuz, damaren ohorez.
Noan oņutsik esne aparretan
emazteakin, txaplaka ariņetan,
esku emanaz, jolastutzera.
Nire semeak ondar jauregiak
zutitzen bertan ta, ene gogaiak
bezela, bagak austen ostera.
Ikusi nai ditut enparantza, karrik
txukun, apaņak, Donostin bakarrik
diran bezela, arrigarriak.
Entzun, neskatil leiar-ots karkarra;
amaren irri loretsu bakarra;
aurren abesti maitagarriak.
Murgildu nai det etxarte zarretan
kokotx kaxuela, sagardo urretan
igari, janaz alaitutzeko.
Zanko billuzi neskatil oiua,
bien bitartez, Sardina frexkuaaa....!?
kresal usaiaz nabaitutzeko.
Andra Maria txadon apaņean,
otoitz beroak egiņik, lurrean,
sinistez, nai det belaunikatu.
Oben guzien barkamena osoa,
zeru bidean jartzeko gogoa,
egizko damuz, nai det eskatu.
* * *
Baņa zer dakust begien aurrean?
Nor da negarrez ondartza ertzean?
A, bai: ama bat. Ta eunka atzetik:
semeak galdu dituzten andreak,
aitamak galdu dituzten semeak,
guda odoltsu zitalagatik.
Ez da geiago neskatxa algararik,
ez irri gozo, abesti alairik.
Aurtxoa, itunki, ez da jolasten.
Negarrez zarrak, gazteak negarrez...
Naas da ondartza itxaso zakarrez:
ekaitza dator bazterrak lazten.
Eta Donosti, ene erri apaņa,
beti maitale, panpoxa, liraņa,
negarrez dakust oro zimurtzen.
Seme onenak illikan guduan,
bertzeak anitz, galduak munduan.
Etxe atarin ez ditu ikusten.
* * *
Ene Donosti: negar oiek aztu,
txuka malkoak, apainki orraztu:
laster semeak dituzu emen...
Ene bateltxo: goazen biltzera
donostiarrak eta ekartzera
amarengana. Azkar, goazen!
© Joseba Zubimendi
| anonimoak |
| mendeak |
| 15 |
| 16 |
| 17 |
| 18 |
| 19 |
| 20 |
| 21 |
| poemen aurkibide alfabetikoa |