ESKALDUNA
Belzuntzeko Bizkondea , 1883
Bozik, burua gora,
Nago mendipean:
Hola da bat bedera
Bizi gutartean.
Aitak bere txokoan
Egiten zuena,
Egiten dut nerean:
Eskalduna horra!
Landa bat dut ibiltzen
Kasik oroit gabe;
Ungi nau sariztatzen,
Ez baita herabe.
Enetzat bizi onik
Hartan baizik ez da;
Ez dut bertze nahirik:
Eskalduna horra!
Ditut bi lagun onak
Lanen egiteko,
Maltso, lankor, suharrak,
Ene gogarako.
Bai, nere bi idiak,
Ene erresuma:
Eta hek zein ederrak!
Eskalduna horra!
Ttikia dut etxea,
Nik hola nahiago;
Maizago txuritzen da
Eta da goxoago.
Zer nuke nik hirian?
Ez hemen dudana,
Bakea deskantsuan!
Eskalduna horra!
Andre on, langile bat,
Jaunak egun batez
Zautan begietarat
Eman, zorionez!
Gauza on guzietan
Hi bezinbat bada:
Oi, nik zein maite dudan!
Eskalduna horra!
Sei haur! Beren ederrez
Aita dute bazten;
Haurrean artoz, esnez,
Lan dut heien hazten,
Hetan sarri lanentzat,
Zer indar, zer karra!
Baita Jainkoarentzat;
Eskalduna horra!
Libertate ederra,
Hitan nadin bizi!
Libre ene etxea,
Eta ni han nausi!
Geldi bedi atean
Bai Legea bera;
Han, ni naiz ni dretxotan;
Eskalduna horra!
Bada gerla omenik!
Jendea Laphurditik,
Nafarro, Zuberotik
Biltzen da lasterrik.
Gure Frantziarentzat
Da ene odola:
Beharko da harentzat
Eskalduna? Horra!
© Belzuntzeko Bizkondea
| anonimoak |
| mendeak |
| 15 |
| 16 |
| 17 |
| 18 |
| 19 |
| 20 |
| 21 |
| poemen aurkibide alfabetikoa |