A
B
C
D
E
F
G
H
I
J
K
L
M
N
O
P
R
S
T
U
V
Z
anonimoak
 

 

KONTXESIRI

        Juan Ignacio Iztueta , 1806

 

 

Maite bat maitatzen det maitagarria

Begi ederra du 'ta guztiz argia.

        Daukat urruti,

Bainan ezin kendu det burutik

        haren itxura.

Saldu ahal baliteke pisura

        urrearen truke,

nork erosi faltako ez luke.

 

Hogeita lau legoaz nago aparte,

bitartean badaukat milioi bat ate

        guztiak itxirik;

nahi arren ezin egon isilik;

        beti negarrez

nere maite-maitearen galdez,

        ote dan bizi,

bihotz-bihotz nereko Kontxesi.

 

Egunaz argi gutxi, gauean ilun,

kontsuelorik ez da neretzat inun

        maitea gabe;

egin ote nadin haren jabe

        oroitutzean,

zenbat pena nere bihotzean

        ditut igaro;

maite det eta ez da milagro.

 

Ai, hau bakardadea eta tristura!

Nere bihotz gaixoa ezin piztu da,

        hain dago hila!

Beti dabil kontsuelo bila

        bere artean.

Banengo maitearen aldean

        ordutxo biko,

pena guztiak lirake hilko.

 

Nere maitea, zutzaz ni oroitzen naiz

egunaz ere, baita gauetan txit maiz,

        lotan ere bai:

zu ikusitzera nik joan nahi!

        Libre banengo

hor nintzake egun bigarrengo.

        Nahiz orduan hil,

ez nuke izango batere min.

 

Lehengo gau batean egin det amets,

bainan pentsamensua beti aldrebes

        irtetzen dira;

ustez nengoen zuri begira,

        maite polita,

Kofrearen gainean jarrita

        kontu-kontari.

Nahi nuen baina ez nintzan ari.

 

Maite nerea daukat beti gogoan...

Ai, orain banengo ni haren alboan

        inoiz bezala!

Jaunak amets hau kunpli dezala!

        Balitz komeni,

kontsueloz hilko nintzake ni

        nere ustean,

maitetxoaren bihotza ikustean.

 

Nere maite polita, ez da zer etsi,

bihar ez bada ere hor nauzu etzi,

        lehengo lekuan.

Ailegatutzen naizen orduan

        ai hura poza

nere maite-maitetxo bihotza!

        Zuri begira

pena guztiak ahaztuko dira.

 

Zure gauza polit bat hor det nerekin

izkidaturik dago letra birekin;

        C eta B dira,

askotan nago hoiei begira,

        hain dira finak!

Maitetxo polita, zuk eginak

        sedaz ederki,

kolkoan gorderik dauzkat beti.

 

Esperantzetan bizi, maite gozoa,

noizbait kunplituko da gure plazoa.

        Eta orduan,

gauza txarrik ez hartu buruan

        lehengoai utzi,

ez degu pasatzen pena gutxi

        preso sei urtez!

Ondoko gaituzte nere ustez.

 

© Juan Ignacio Iztueta    

mendeak
Basquepoetry ataria Susa literatura argitaletxearen egitasmoa da, euskal poesia zabaldu eta ezagutarazteko