EDURRA DANEAN...
Juan Anjel Etxebarria , 1967
Edurra! begion poza!
Leioan nago ikusten.
Gogoaiak, maro antzean,
gogoa dauste estalduten.
Txoriak igesi ikaraz.
Gizonak arin, pozago,
etxera ta kalea uts.
Utsago ta zuriago.
Edurra ari da tai gabe;
naiko da, noan barrura.
Su-ondoan eserita
amets zarrak barri dira.
Ekin t'ekin asmamena.
Gero irakurtzen asten naz.
Edurra leiotik deika
amets ariņen eskeintzaz.
Noizean bein, ara naiez,
leiora ditut begiak.
Su-ondoan, baiņa, leunki
laztanduten nau beroak.
Burua sutondo gori
biur yat. Garrak lez, gogai
argiak goratzen yataz.
Liburuan daurkit sugai.
Unetxo batez itxi dot
liburua. Alboetara
begira ta arrausi dagit.
Au biziera ederra!
Edurra nare jausten da;
suak geldi igoten dau.
Bioi begira nagola
gogo-pakeak artzen nau.
Neguko eguraldia.
Etxean dogun beroa!
Mendian edur zuria,
gogoan amets gozoa
© Juan Anjel Etxebarria