GURE BELAUNALDIA

        Jose Luis Padron , 1998

Gurea

belaunaldi berria izango zela uste nuen:

iragana ikus-ikasia, ametsen mundua,

unibertsitateko tertuliak, desadostasuna,

zure itsas begiak, esplikaziorik ez.

Baina berandu heldu gara, gu,

zahar eta hauskorrak.

Irudikatu genuen mundua,

aspaldi desagertu zen. Gauzak

gure baimenik gabe erabakitzen dira.

Ez dago gogoko dugun ezer eta

ezer ez dugu eskaintzeko.

Zirrara eta urduritasuna

alaitasuna eta zoriontasunarekin nahasten ditugu,

eta erosotasun materiala bizitasunarekin.

Jateko gogobetzea da bizitza ulertzeko dugun modu berezia,

asetze horren bilaketa gure erlijio berria.

Ez diegu eskaparateei baizik begiratzen.

Horra hor giza askatasunaren oinarria.

Pozik gaude, gutxiengoarekin leial garelako.

Nahi dugunean pixka bat eseri. Kafe bat battu.

Estatistika txukunetan iritziak kanporatzen.

Bakardade kopurua, sexuz, adin taldez,

urtez eta urtaroz sailkaturik.

Agintarien arreta erakartzen noizbehinka.

Obedientziaren grazia. Zentzuzkotasuna bere egoera garbian.

Eta hurrengo egunean edozein herritako larunbat gaua.

Gogoratzen duzu, David?

Hodei bat eskuetan

esandako kontu haiek guztiak?

Eta begira. Burua beste nonbait daukagu

eta geronek ez dugu sinisten.

Noski, abortuaren natur legea.

© Jose Luis Padron