GERNIKAKO ARBOLA

        Jose Maria Iparragirre , 1853

Gernikako Arbola da bedeinkatua,

euskaldunen artean guztiz maitatua.

Eman ta zabal zazu munduan frutua,

adoratzen zaitugu, arbola santua.

Mila urte inguru da esaten dutela,

Jainkoak jarri zuela Gernikako Arbola.

Zaude, bada, zutikan orain ta denbora,

eroritzen bazera, arras galdu gera.

Ez zera eroriko, Arbola maitea,

baldin portatzen bada, Bizkaiko Juntea.

Laurok hartuko degu zurekin partea

pakean bizi dedin euskaldun jendea.

Betiko bizi dedin Jaunari eskatzeko

jarri daitezen danok laster belauniko.

Eta bihotzetikan eskatu ezkero,

Arbola biziko da orain eta gero.

Arbola botatzea dutela pentsatu,

Euskal Herri guztian danok badakigu.

Ea, bada, jendea, denbora orain degu,

erori gabetanik eduki behar degu.

Beti egongo zera udaberrikoa,

lore aintzinetako mantxa gabekoa.

Erruki zaitez, bada, bihotz gurekoa,

denbora galdu gabe, emanik frutua.

Arbolak erantzun du kontuz bizitzeko,

eta bihotzetikan Jaunari eskatzeko.

Gerrarik nahi ez degu, pakea betiko,

gure lege zuzenak hemen maitatzeko.

Erregutu diogun Jaungoiko jaunari

pakea emateko orain eta beti,

bai eta indarra ere zerorren lurrari,

eta bendizioa Euskal Herriari.

© Jose Maria Iparragirre