Egile berarenak:
BIHOTZ KARLISTA BATEN AUHENAK
(1858)
EINADAK
(1872)
LAGUN BATEN BEREXKUNTZA
Martin Guilbeau , 1859
Doluminez goazi orai kantatzera,
Gure nahigabeen hemen emaitera,
Lagun baten galtzeak
Lagun baten galtzeak
Gaitu tristarazi,
Sekulako bihotza zaurturikan utzi.
Adio, gure lagun ainitz maitatua!
Ez hintzen sor herriko biziz dohatua,
Urania iganez
Urania iganez
Bahoa desterrurat
Etorkizunarentzat aisia biltzerat.
Bihotza altxagarri maiz nahi gabetan
Penak dituk izanen desterru heietan,
Bainan gogoz hemendik
Bainan gogoz hemendik
Haigu segituren
Hire amodioaz gaituk oroituren.
Oroit hadi noiz-behin hire herritarrez,
Hire haurtasuneko amore samurrez,
Orok hiretzat ditek
Orok hiretzat ditek
Galdetzen grazia
Aiten herri maitean uzteko bizia.
Adio, jaio-herri benedikatua!
Nihoiz munduan ezin aski maitatua,
Adio, adixkide
Adio, adixkide
Ene amoreak,
Haurtasuneko lagun, herriko loreak.
Adio, uhaitz, bazter parerik gabeak,
Eskal herriko mendi, oihartzun maiteak,
Adio, Laphurdiko
Adio, Laphurdiko
Lansaia ederrak!
Zuen edertasunaz munduan bakarrak.
Biziko lagun leial osasun maitea,
Nahigabe guzien kontsolatzailea,
Lagun zak, othoi, lagun
Lagun zak, othoi, lagun
Ene ama ona,
Nigarretan urtua nigatik dagona.
Azken pertsu hunetan, lagun maiteak,
Zuentzat beitez izan ene hasperenak!
Zuen orhoitzapenak
Zuen orhoitzapenak
Ene bihotzean,
Iraunen du, iraunen, etorkizunean.
© Martin Guilbeau
| anonimoak |
| mendeak |
| 15 |
| 16 |
| 17 |
| 18 |
| 19 |
| 20 |
| 21 |
| poemen aurkibide alfabetikoa |