Egile berarenak:
HOTZEZ
(1910)
BASOILARRA
Jean Baptiste Constantin , 1906
Basa oilarrak, Iratiko soroan
bedatsian, kantatzen du gozo-gozoan.
Haren botzak ez du oihana airatzen:
luto da, apal, ez da urrun hedatzen.
Halere, fama handi badu eginik
zeren den gutiz, bekanetan entzunik.
Bera, kukurukiaz, ez da, basoilarra
jarri nahi hain gora nola izarra.
Urguilurik ez du ihuiz hark agertu
izei tink batetan nahiago da sartu
hantik lepoa luzatuz, so egiteko
eta etsaier ahalaz gordatzeko.
Zer du, bedatsian, zuntzurra zaurturik
oihuka, eskuin-ezker bariaturik?
Ordian baizik ez du botza emaiten
ordian du bere buria entzunerazten.
Negia joan da bizi berri batera
oihaneko txoriak doatza sartzera.
Basoilar jaunak ere ez beitu nahi
Zokoan egon, barne ulun baten bahi
oiloer egin ahala, oihuz dago:
"Tziauzteie eneganat huillantxiago
ez dut aipaturen ezkur, ez ahabe
bai erranen utzul-ungururik gabe
zer zaitadan sartu barna bihotzian
zer dudan hartu osoki orai burian.
Nahi niz izan aita, ta familiatu
nahi dut lagun bat umekin bazkatu".
Zonbat nahi den, basoilarraren botza
luto, ulun eta uduriz ja hotza
bilerazi dutu oihaneko oiluak
hegal beltxak argitik, hoilirik moskuak.
Oilarrak, egun hartan, lotsa utzurik
urre lumak ekiari utzulurik
jei gaitzik gabe, egin du bere haita:
larri da bidean izateko aita.
Basa oilarra da, goure bortietan
ederrena ihize hegaldunetan.
Haren beztimenta anitx da aberats:
urre kolore, urdin, gorri ta berdats.
Eta haren korpitzaren egindura
erraiteko gabe da gaintik behera.
Damu da, egian, halako ihiziari
norbaitek traba ahal dion ezarri.
Mendiko ihizlari zanko-gogorra
goiz jeiki eta doa patarra gora.
Ezagutzen tu oilarraren egongiak
bai eta ere haren jan tenoriak.
Hantxe da oihan beltz handiaren barnen
oilarra izeietik jaitsi beno lehen.
Hegaxti gaizoa, ahabetze doiala.
jiten da argiaren hastetik berhala.
Askaria hartu dian bezain laster
kurrunkaz hasten da bere lagun gazter
eta bertan, zuhain gora baten gaina
lokada ondoan, hura date igaina.
Bena hirur beso zabaltuz hegalak
iharrausiz ahabe, tarta adarrak
airatzen delarik lekuz kanbiatzeko
han du tiroa lurrilat erorerazteko.
Ez dugu ezagutzen untsa Irati
bekan gir'izan aire hartzen han gainti.
Urraskatu dugu hatik best'oihanik
badugu zonbait zanko petan iganik.
Ibiltiaren kostuz, noiztarik noiztara
bildu dugu basoilar bat eskietara.
Bena noizko berri emaiten dut heben?
Zonbat bur unguru, geroztik izan den
ez lizateke aisa xuxen jakitia.
Gero're, bizi denak entzunen kukia.
© Jean Baptiste Constantin
| anonimoak |
| mendeak |
| 15 |
| 16 |
| 17 |
| 18 |
| 19 |
| 20 |
| 21 |
| poemen aurkibide alfabetikoa |