Egile berarenak:
EGUTEGI BERRIA
(2012)
EZ DAKIT
(2012)
MAITE DUENAK
(2012)
ITZALAZ
Jose Inazio Lasa , 2012
1
Dena galdurik ikusten dut,
abandonua eta kondena inpertsonalak dira
zoru mugagabearen zulo hondogabean.
Lotsaturik nago eraikitako etorkizunez
eta halen ondorengo ezerezaz
eta agindu zidatenagatik alde batera utzitakoaz
eta gure amaikortasunak eragindako
zeru-egarriaz.
2
Orain, gizakiaz harago begiratzen dut
kontzientziarik gabeko botereaz harago,
datorren heriotzaren aurrean barregarri,
heriotza baita benetako infinitua,
eta, haraindian zehar, galera ikusezina.
Eta gizakiaren buruak krudelkeria eransten dio,
heriotza herio-zigor bihurtzen du,
ez ditu ahalmenak gozamenean urtzen,
besteren zortearen aurrean begirada saihesten du,
larriminaren iturriak sortzen ditu etengabe,
ihes egiten dio arretari
eta gero absolutua nahi du, hilezina, abstrakzioa.
3
Hala erortzen dira konponketak;
lur hotzak bakardade usaina du,
egitea eta esatea infartuz jota daude,
arimaren hotza bilduko duen burusirik gabe.
Hala suntsitzen dira eskuratu ditugun munduak;
begirada eta begiratzea
begiralekuaren eskaileran bat eginik
esku-bandarik eta sabairik gabe,
arimaren misterioa aterako duen tramankulurik gabe.
Hala egiten dute bidea sineskizunek,
arnasa geldituta,
eraginkortasuna eta zorroztasuna hondoraturik
pozik gabeko kontaketan,
adorerik eta gidarik gabe.
© Jose Inazio Lasa
| anonimoak |
| mendeak |
| 15 |
| 16 |
| 17 |
| 18 |
| 19 |
| 20 |
| 21 |
| poemen aurkibide alfabetikoa |