Egile berarenak:
ESKUALDUNA
(1858)
ERIA EZAGUTZAZ BETEA ERREXINOLETARENTZAT
Jean Baptiste Larralde , 1865
Kantarien errege!
Hire kantatzeko
Gai denik nor daiteke
Hitaz beraz kanpo?
Geroztik, itsumendu
Zerbait othe dut nik?
Ez, eskertiak ez du
Neurritzen indarrik.
Modestiaz bethea,
Gabaz duk kantatzen,
Unhaturik jendea
Lo denean jartzen.
Hik uste duk bakharrik
Haizel'atzarria,
Erne zagok hargatik,
Khexu den eria.
Bai, erne zagok eta
Oi! ohatze-pean!
Sasitik hire kanta
Hasten dukanean,
Ordutik ene minak
Zaizkidak ixiltzen,
Eta gau luzeenak
Labur iruditzen.
Maiteaz orhoiturik,
Hago hasperenez,
Hurbil izanagatik,
Gabaz ikhusten ez,
Ai! nahiz agian hiri
Lagun itzalia,
Kanta, kanta zak bethi,
Ez ahantz eria.
Batzuetan gorago
Duk altxatzen boza,
Orduan urrunago
Duk senti esposa:
Oi! aphal, berdin gora,
Zoin den hunkigarri!
Maiz zohak bihotzera
Handik dena jalgi.
Zertako primaderak
Ez iraun bethiko!
Iphar goxo, loreak,
Bakharrik lekhuko!
Laster, zorigaitzean!
Denboraren ihes,
Ganen haiz ni ohean
Utzirik nigarrez.
Adios! bizi banaiz
Heldu den urthean,
Othoi, phausatuko haiz
Ohiko tokian,
Lanjeretik han urrun,
Ta hurbil maithea,
Kantatuko duk legun,
Emadak fedea.
© Jean Baptiste Larralde
| anonimoak |
| mendeak |
| 15 |
| 16 |
| 17 |
| 18 |
| 19 |
| 20 |
| 21 |
| poemen aurkibide alfabetikoa |