EZ LEHER EGITEKO

        Lucien Etxezaharreta , 2012

 

 

denak maldan behera

sortzetik datorrela hiltzea

iraganak deusetarako duela

ahazdura erremedio bakarra dela

jainkoak aspaldi hilak

bide xahar bihurgunedunak zuzenduak

normalizatuak

euskara bezala laster

nahiz hau liburu eta ikertzaileentzat

behar den sistema numerikoetan sartua den

biharko menturan

ments batzuek arrapiztuko dutela

munduan barreatu euskaldunen ondokoek

judu erratuaren gisala armairu zoko batean atxikia

Bibliaren iduri larruzko azal mendeek leunduarekin

gaztetasuna bezala

Ruben Darioren altxor dibinoa

doala ere higaduraren maldan behera

lehengoen gisala

bazituztela orduan Errepublikaren deiak

norteko lubaki hotzetan odolaren emaiteko

amodioa bezala

sortzean heriotza berekin daukala

leher egiten dutela amets ederrenek

ondartzako mareak irentsi gaztelua bezala

badira oraindik monde zaharren deiari jarraikiak

arra eta emeen arteko tirriari

bizitzeko graziari atxikiak

hemen gaude gure mundu ttipian

euri iguzkiei beha

curia txarra dela

iguzkia ona dela

udatiar turista hiritarren leloak goitika

hemen bozetan parte hartzen

hexagonoko pertzentai berdinekin

gu frantses tipiko bilakatuak

leher eginen die ere

hango handi-mandiek

beren gorputza pasatzen ikusiko diagu

gu zahar momifikatuak izango garenek

irabazia izanen diagu

jo ta ke hil arte

kartzeletako paretetan

izkirio ilun erdi itzaliak

hemen egon ginen bi aldaketen artean

iraultza ala hil

bertsio txarren aukeran

saskipetik ere gizona gizon zela

botere gosez ele zuri eta iruzur

Djugaxvilik Stalin emanen zuela

eta hemengo euskaltzale batzu ere esplotatzaile

euskaldun izaitea ezjakinaren bortuetan

hegalez Xahoren Aitoren ametsetan

ezpata luzeduna zen armada buruarekin

libertatea zainduko zuenarekin

bainan ezpataz hiltzen zuenak

ezpataz leher egin zuen ere

zuhur hitz aspaldikoa

bainan ezpata nagusi

eta kultur eragile

eta dozier apainekin jujatua

oi juje ezpalitz igela

gure arno kantariaren ura nabari

diruak usteldu jendartea

moltsa hanpatua eredu

eta hobeki erran zure akzio portefulla

lantegiak desegiten duen sistemaren ateharri

Mosoeletako fonderiak Ruwelleko zirkuitu imprimituak

ezdeusaren heinera ekarri emazte eta gizon langilea

haurrek berek ez gehiago estimatua

eskoletara bidaliek boterearen kultura

etxerat ekarriz aita umiliatuz

ama ixilean ehortziz

badira deiadarrak

itotzen direnak

eta itotzen ez direnak

burua galarazten duten sistemak

beren burua urkatu dutenak

alkolean lerratuz perrekatu direnak

etxea beren garun xokoan utziz leihor urrunetaratuak

Picassoren Gernika postal batean zintzilikatuz

etxeko sukaldean

badira hemen egon direnak

lurra saltzekoa bazutenak

heietaz baliatzaile onik bazela

eta mendietan larreak labakitu

zuhaitzak ezabatu alanbrea ekarri

onkailuz eta pozoinez ase lurretan

bi izorraldien artean laborariak esklabo

beti gehiago ekoiztu merkeago saldu

bakarrik lanean etxea hustu ez dadin

pertsulariek aipatu lur hontako erregea

mutil morroi apala bankuko nagusiekin

hasarrea pizten da 4x4en motur azantzekin

gure bide hertsietan bisitariak ibilaraziz

euskal nortasun azkarra goretsiz

libertatearen seme garenak omen laudatuz

denak zerbitzari nahi gaituztelarik

denborak doatzi eta ez onerat

begiak gure zaintzen denetan

larru barnean laster lauki zaindari ttipiak

mundu guzia ukareko elektronikoarekin

buru muinaren formatatzaileak bestalde

laster pentsakera amankomuna

edo bestela zu zara terrorista

non dira biziaren ametsak

haur garaietako sahets bideak

xoxoak kantari udaberrian

pikaren buztan xuri beltxa

bere arbola gorenetako ohantzetan

eta lagun joanak

lagun galduak

aita eta amaren bizi kezkatiak

oroitzapen galduak

eta ortzadarraren koloreak

argi biziak

goizeko leinuruak

ilargi betea Artzamendiren gibeletik jalitzen

eta zurekin denboraren goxatzeko aukera

denbora geldituko zela

eta bizia dena argi izanen zela

egun bakotxa besta bat

zure irria aldiro mirakulu bat

zure jantziak hunkiz

heltzen zela

mundu sakratuaren aldarera

naturak eskaini ontasunera

arno guziak kantari

zuhaitzak itzal eta fruitu eskaintzekin

Eden berri baten segurtamena

sugearen histua ezintasunaren mezulari

herraren hazle bekaizgoa

eta dena berriz haste dela

lurraren iraultzeak hazia ehorzten

gure biziak besteak jaten

eta guk besteak hazten

eiherako errotak bihia ehotzen

zoin dira egun esperantzak

ez leher egiteko

munduaren aldatzeko

jainkoak mutu eta ixil direlarik

indarrak flakatzen ari

eta bakartasuna leize ideki bilakatzen

lehen leihorretako biztanleen kemena

nola hazten zen ez dakigu

bizitzeko atsegina eragile zitekeen

amaren gozoak haurraren bidea egin zezakeen

bainan egun dakigun eta ikusia dugunarekin

nola marratu biziko atsegina

gure mundua ehortzia dutenen fidantziarekin

gure euskara hemen galdua daukatenekin

herri mutu eta elkor bat eraikitzen ari daukutenean

biharko munduak eraikiz

bakotxa basamortuko arkaitz bilakatuz

elgarri so eginez

mendiko urak ordokietakoekin bat eginez

errekak itsaso bilakatuz

minak eztituz eta elgar entzunez

sortaldeko eta sartaldeko musikak bilduz

mugak aurdikiz

Asisako San Frantsesen bake bideak zilatuz

Taizekoenak Tibetekoekin kurutzatuz

Gernikako arbola munduko bake eredu

Lidiceko haurren estatuak piztuz

Auschwitzeko ateak apurtuz

eta Rocheforteko Galerianoa

Plumagaineko Bordaxuri bere arraunetarik kendu

Legassen hautsek Orreagako gudua kondatu

eta Txapelaren Bidasoakoek

uretik ekaitz bat jalgiarazi

hiru olatuak

nigar, esne eta odolezkoak

zeruraino altxatuz

lur hontako umezurtzak

beren amen altzorat iganez

amodiozko irri goxoak barreatuz

maldaren beheretik goitik gabiltza

betiko Sisifoak

amodio berriak egun beltzak itzaliko dituela

heriotzean bezala

lokartzen gara holako esperantzan

ez leher egiteko

 

© Lucien Etxezaharreta