BETI ZUTZAZ PENTSATZEN

        Indalezio Bizkarrondo, Bilintx , 1868

Dama gazte bat ezagutzen det dirudiena izarra,

eguzkiari kopetetikan saltatutako txingarra;

bihotz nerean hala piztu du amodiozko sugarra,

nola mendian piztu lezaken tximistak arbol igarra.

Beti gogoan zauzkatan dama izarra dirudiena,

eguzkiaren beharrik gabe argi egiten dezuna;

berdin gabeko amodioa sentiarazten nazuna,

aditzera ezin eman liteke dizutan maitetasuna.

Nere begiak beren aurrean ikusten ez bazaituzte,

gixaraxuak eta bihotza egoten dira txit triste;

sinista zazu mundu guztian ez dala inor ni beste,

zu maitatzeko kapaz danikan merezi dezun hainbeste.

Gau eder alai haietako bat gertatutzen dan orduan,

izarrak diz-diz egiten dute zeruko urdin puruan;

diferentzirik batere gabe, zuk nere pensamentuan

diz-diz halaxen egiten dezu nola izarrak zeruan.

Ia gozoa izango al dan, enamoraturik dana,

ama on batek haur maiteari ematen dion laztana?

Halare bada beste gauza bat askoz gozoago dana:

zureganako amodioa nere bihotzak daukana.

Nork idukiko zaitu nik bezin ixtimazio haundian,

animatikan maite bazaitut erotutzeko zorian?

Amodiozko naitasunakin gorderik erdi-erdian,

bihotz nerean hala zaukazkit nola ninia begian.

Bost urte diran ez dakit baino behinepehin badirade lau,

faltatu gabe nere oroitzan zaudela egun eta gau;

zu itsumenez maitatutzeko zeruak sinalatu nau,

ahalik lehenena premia zazu egiazko nahitasun hau.

© Indalezio Bizkarrondo, Bilintx