MUNDUA

        Jose Luis Otamendi , 2007

gu munduarenak gara

baina mundua ez da gurea

gu euriarenak gara

jendearenak gara

baina mundua ez da gurea

munduak baditu bazterrak

maitatzeko eta desmaitatzeko

kale arte eta egunak

etxe jaso berriak zelai izoztuak

errepide argiztatuak gauean

munduarenak dira

nahiz munduan bizi

nahiz mundua gugan bizi aldi batez

mundua ez da gurea

denok gara munduarenak

batzuetan ematen du munduak baduela jabea

esaten dugu badela gure mundu bat

gurea ez delako defenditzen dugun mundua

gurea izan ez dadin defenditzen duguna

denbora eman zaigu bizilekua bilatzeko

baina ezin dugu ase bizitzeko denbora batekin

denborak abegi egiten digu

ontzia egiten diogu egokitu zaigun aldiari

gero sarritan kausa ederren izenean

mundua ehizatu lotu gure egin nahi izaten dugu

eta gauzak okertu egiten dira zeharo

mundua ez baita gurea

defenditu egiten ditugu

munduko eremu eta esparruak

jendeak izan ahal ditzan

nork bere denbora eta aukerak

sintaxi ulergarri bat

ibaiek ehuntzen dute itsasoa baina

hitzetan mamitzen da mundua

jendea eta gauzenganako begirune eske

gu munduan bizi gara

mundua gugan bizi da aldi batez

hesitu gabeko euria

giltzatu gabeko jendea...

gu mundu gara

baina mundua ez da gurea

© Jose Luis Otamendi