ZORIONA

        Paulo Iztueta , 1979

Ez atzokoa eta ez biharkoa,

bai oraingoa eta haragizkoa.

Zoriona zerbait izatekotan,

hauxe zela esan zenidan:

                odolak irakindakoa

                zuhaitz hegal batek zaindutakoa

                besarkada batek hestututakoa

                musuak ezpainetan egindako zauria.

Atseginaren zumoa

da zorionaren edaria.

Zigarro hautsa bezala

suntsitu zen,

ezintasunez kixkalita,

argudio guztien freskotasuna.

Debekuen misterioa

bilutsik geratu da.

Agur ilusioen paisajea!

Desafio hartan

hasarretu ziren

elizguraso hutsezinak

eta psikologo modernoak,

aitortegiak

neskarik gabe

geratu ziren,

apaiztegiak

arrazakorik gabe.

Zalantzan zegoena

zerrak ipur-ondotik

ebakitako

pago trinkoaren gerizpean

etzan zen

egunsentiaren zain.

Gau hartan ere

hontzak deiadar triste batzu

barreiatu zituen

gaztanadian zehar,

bere melankolia

zeini kantatzen zion

jakin gabe.

© Paulo Iztueta