Egile berarenak:
ERDEREA TA EUSKEREA
(1905)
MUTIL BATEN ABADEGEITUTEA
(1910)
AIKO ANTOJAGARRIE!
(1927)
EUSKALDUN GUDARIAK
Paulo Zamarripa , 1905
Amatxu Euskal-erria, neure erri maitea,
Ze zorion andia zugan ibiltea!
Zeugan, Amatxu, zeugan pozkidaz betea
Dabil nire bioztxu euskaldun gaztea!
Zeugan nabil ni sortu nintzanetik gora,
Urten barik euskaldun lurretik kanpora;
Ta eztot gura zugandik alde egin iñora,
Ezpada Zerura, Ama, Asaben albora.
Araxe bai pozarren, Jaunak deitutean,
Joango nintzake, Amatxu. Baña bitartean,
Eriotzak gorputz au lurperatu-artean,
Gabiltzan biok, gorputz ta arimez, batean.
* * *
Zure lurretik urrun aurkitzen diranak,
Euskaldunak badira, damu dabe danak
Zu itxitea, ta miñez semeon ezpanak
Diñoe: "Non dira, Ama, zure lur laztanak?
Non dira zure zelai ta mendi euskaldunak?
Zure elizatxu ta etxe margo zuridunak?
Zure txorien kantu gozo ta legunak?
Ostu deustez betiko zeure urruntasunak".
Urrun egozan, urrun, Rhingo ibai-ertzean,
Milla zortzireun eta bosgarren urtean,
Garagarril-erdian, gudarako ustean,
Lauezpabortz gudari, ta danok batean,
Izanik euskaldunak, urruntasunean,
Solasa eben euskaldun lurraren ganean.
Ta ikusirik egola au leku urrunean,
Ai, ze samiña eukien biotz-barrenean!...
Urrun Auñemendiak... ta euskaldun basoak,
Urrun aitona-amonak,... urrun gurasoak,...
Urrun anayak, urrun atsegin osoak,
Urrun egozan euron pozkida gozoak.
Baigorriko festetan pelotan eitea
Zan ayetan bik euken guraizatea.
ltzemana zutenez, baña au suertea!
Urrun gudari dagoz!... Gaitz da ara joatea.
Harispe aitzindaria bederen ondoan
Balego! Arek baimena emon lei, ta orduan
Joan leitekez, baña orain zelan joan,
Aurkitzen ezpadabe Harispe inguruan?
Guda ezta asiko baña, diñoe orain pozik,
Alamaneri buruz, Buruilean beizik;
Anartean badegu gura beste egunik
Joan ta etorriteko partida an egiñik.
Badoaz, ta osasunez ederto eltzen dira
Amabots egun barru biak Baigorrira;
Festa-besperan txutxen... Festaren begira
Larri dagoz joateko pelota-tokira.
Partida asi da noizbait. Lau pelotariak
Eurakanduten dabez ikuslen begiak
Arrituak ikustez ain gorputz zoliak,
Ain beso zantsu ta anka txit ibiltariak.
Pelota biribilla, oin orra ta oin ara,
Ormatik eskura ta eskutik ormara,
Egaz dabil pozarren, eskuen indarra
Laguntzat daroala leku danotara.
Ikuslaren begiak pelota ikustean
Egaz doala, doaz egaz bere atzean;
Ta olantxe atsegindurik beragaz batean
Dabiltz pelota bera geratu-artean.
Oraintxe da azkenengo egaztadaldia.
Norentzat izango dan berau pozgarria
Jakin-nairik ei dago jende-pillo andia,
Txaloka ari emoteko atsegin barria.
Gogor dabiltz mutillok; iñoizko gogorren,
Laguna lagunagaz, etsaya etsayaren
Kaltez; laurak or dabiltz... ta laurak pozarren..
Etsayari partida irabaztearren.
Laurak dira pelotan ikaragarriak.
Guztiak onak; baña gure gudariak
Makaltzen dabez beste bi jokalariak,
Ta irabazi partida ta txalo ugariak.
* * *
Txaloen zaratakaz pozturik, batera
Gudari biok doaz gudaritaldera,
Zintzorik gudan bere bear egitera
Baigorrin pelotaka ein eben antzera.
Lau illabete igaro-orduko Austerlitzen
Bata-besten alboan ebiltzan gudatzen,
Ta aurrez aur zeinbat etsai ebezan aurkitzen
Ainbeste ebezan eurak indarrez zapaltzen.
Zirautsan bitartean batak besteari:
Nayago neunkek, mutil, Baigorrin oin ari
Pelotan, baña jarrai emengo lanari,
Urten daigun an legez emen garaizlari.
* * *
Amagandik urrun ta etsayen aurrean
Zintzorik Frantziaren alde bearrean
Ara an euskaldun biok... guda gogorrean,
Guda bizikentzalle sutsu ta aserrean!
Indarra ta adorea baturik benetan
Ikusi geinkez orain mutillon zanetan.
Aitu nola Eriotza zitala eskuetan
Arturik, sartzen daben gorputz etsayetan...
O zeinbait etsai jausi direan lurrera
Odolez gorriturik alkarren ganera!
O zeinbat doazen, o! il-aiñik jaustera
Geure gudari euskaldun gogorron aurrera!
Ori bai dala indarra! Ta ori adorea!
Ori da etsai guztiak birrindu-gurea!
Ikusirik mutilion indar ta ardurea,
Dazaut Asaba euskaldun zarren itxurea.
Ta eztauke biotzetan mutillok bildurrik.
Ez, ez. Beuke bildurra etsayak bakarrik!
Euskaldunak, Amatxu ikustez pozturik,
Egingo dabe alegin guztia azarturik.
Zer baña? Non dakuse Amatxu, urrunean
badago? Bai, dakuse. Biotz-barrenean:
Bera omentzeko dauken asmo zuzenean;
Euren biotzak deutsen maitetasunean.
Urruntasunen poza da maitetasuna.
Emen, ta emetik urrun, biotz euskalduna,
Edonon maitetuizu Amatxu kutuna,
Maite izan barik iñoiz bere urruntasuna.
© Paulo Zamarripa
| anonimoak |
| mendeak |
| 15 |
| 16 |
| 17 |
| 18 |
| 19 |
| 20 |
| 21 |
| poemen aurkibide alfabetikoa |