Egile berarenak:
AMETS BAT SORTU ZEN
(2002)
ILUNALDIAK
(2002)
ANAIAREN HERIOTZA
(2002)
ILUNDEGI
Jabier Pikabea , 2002
llun zait labar nire sortzea,
hondorik gabeko arroilatzar azkengabea.
Gogotik nahi dut nire hasierarik;
baina ezin dut orduko izatearen berririk.
Begiak nahiz onik,
ezin eskura,
ezin begira,
oro zait ilundura,
nire lehen oroimenaren talaiatik.
Askotan jiratzen naiz haranzkora,
jakin-minaren indarrez,
zer ote nintzenaren jakin-minez;
baina naiz biltzen osinzulora
ezerezaren ur arretan murgilduz,
infinituaren lursailetan bakartuz.
Noiztikoa naiz? Horra nire galdera.
Eta ez dut begirik nire lehen izatera:
oro naiz, ilun, ezjakinaren minera.
Banaiz, hortaz badut hasierarik;
baina ez dakit zer nola nintzenik.
Ez daukat barne indarrik,
ez adimen-argirik
horretara naramanik.
Hutsarte zait lur-sail hura;
ez dut hangorik ene eskura;
oro naiz:
ilunuts,
hutsilun;
etsimenak harturik,
garaipenak ihesirik;
ilundegiaren etxepean biluts.
© Jabier Pikabea
| anonimoak |
| mendeak |
| 15 |
| 16 |
| 17 |
| 18 |
| 19 |
| 20 |
| 21 |
| poemen aurkibide alfabetikoa |