ORAIN HILAK DITUGU

        Karmele Jaio , 2015

Orain hilak ditugu.

Hildako lagunak,

hildako ama edo aita.

Orain badakigu

zer egin behar den,

nora deitu,

zenbat balio duen

lore-koroa batek.

Orduan

hegan irteten ziren

marigorringoak

gure eskuetatik,

eta gure atzamarren artean

bizirik irauten zuen

sugandilaren buztanak.

Orain balkoiko geranioak hil zaizkigu,

eta zakarrontzira bota ditugu

loreontzi gorri eta guzti.

Orduan norbaitekin ginen,

norbaitentzat,

norbaitek gure izena esan

eta presente

erantzuten genuen.

Orain lagun batek deitu dizu,

inork deitzen ez dizunean,

laguntza eskatuz.

Bikote ohiak mehatxatu du

eta bakarrik dago

eta ez-zekien-zer-egin

eta ez-zekien-nori-deitu.

Orain bakarrik gaude.

Orain hilak ditugu lagun,

eta badakigu zer egin behar den.

Orduan ez genekien bizikletan ibiltzen.

Orain ere ez.

© Karmele Jaio