EHUN METRO

        Karmele Jaio , 2015

Ehun metro izan ziren,

ehun metro bakarrik.

Euria ari zuen,

zaparrada,

eta denda baten aterpean sartu nintzen,

zapata berriek irrist egiten zidaten eta

hau kasualitatea,

aterki batekin agertu zinen.

Zatoz.

Ezetz esan nizun lotsati,

segi lasai,

hemen bertan bizi naiz,

zapatek labain egiten didate,

besterik ez,

pixka bat itxarongo dut.

Zatoz.

Zure besoari heldu nion

ez labaintzeko,

eta bat-batean,

aterkiaren gerizpean,

larretik trostan dabiltzan bi zaldi ginen.

© Karmele Jaio