LAU ARDO KOPA

        Edu Zelaieta , 2010

Larunbat eguerdia zen, udazkena.

Lau ardo kopa erosiak zituen

erdialdeko bazar txinatar batean.

Ez zuen lehenbiziko aldia hara joaten:

xie-xie esaten ere ongi ikasia zuen.

Etxe aldera jo zuen

ia presaka bezala.

Bere maiteñoari --neska ala mutila, zeuk aukeratu--

opari erromantikoa egin nahi zion:

sukaldeko mahaiari ospakizunetarako linge basquea jantzi

eta egongelan paratu zuen.

Egongelaren erdi-erdian ez zuen, bada, eguneroko

sukaldeko mahaia ematen.

Txinatarrei erositako lau kopak

txinerazko egunkari baten orriekin bilduak zizkiotela

jabetu zen orduan.

Ardo kopak harraskan utzi eta

egunkari arrotzari erreparatu zion.

Sentsazio arraro bat ibili zitzaion bizkarrezurrean.

Ez zuen fitsik ulertzen,

xie-xie esaten ongi ikasia bazuen ere.

Egunkariak zekartzan argazkiek, ordea,

ez zuten zalantzarako zirrikiturik uzten:

kirolak (futbola)

kontaktuen saila (neska erdi biluziak agerian)

zinema (filmen kartelera)

bidaia agentzia baten iragarkia (irla urdin bat)

modari buruzko erreportajeak (futbolariak eta neska erdi biluziak agerian)

musikari batzuk sari inportante bat jasotzen

edo musikari inportante batzuk sari bat jasotzen

(argazkien begiratuta ez da dudarik)

futbolariez eta neska erdi biluziz beteriko irla urdin bat.

Larunbat eguerdia zen

--udazkena ala udaberria, zeuk aukeratu--.

Bere maiteñoa etxera iritsi gabe zegoen artean.

Lau ardo kopa metalezko harraska hotzean.

© Edu Zelaieta