HUTSUNEAREN HATSA

        Pello Otxoteko , 2010

Hutsunea sarrera da,

ezerezaren ezkaratza.

Gure ezerezaren sarrera

ahoan dugu,

gorputz biologikoaren

barrunbera garamatza.

Eta gure barne izatearen sarrera

begien hutsuneetan dago.

Argiak kitzikatzen du

betzuloen hutsunea,

barne izatearen ezereza

argiz betetzen dihardugu

edo betetzen jardun beharko genuke.

Gure izatea ezereza da,

argiz betetzen den

ezereza duen hutsunea,

argiaren ontzia gara

eta izpi guztien arragoa.

Gure izatean,

beste izateetan ez bezala,

izarren argi-printzak

hutsunearen hautsari buruzko gogoeta

bihurtzen dira leunkiro

ezerezari zentzua emanez.

Zentzumenetan islatzen da

hutsuneani heltzeko grina.

Baina zentzumen hauekin

hutsunea bera atxikitzea

ezinezkoa denez

eskuetan dugu

bost zentzumenen luzapena,

hatz bat zentzumen bakoitzarekiko,

bost hatz hutsunea osotzen

ezereza etengabe harrapatu nahian.

Betiere ihesi doakigun arren,

ezerezari lurrunezko hatsa dario

eta antzematera gara iristen, hutsunean.

Hutsunea

ezerezaren ezkaratza da.

Eta ezerezaren bidetik

infinitura goaz,

infinitua den

osotasun betera.

© Pello Otxoteko