ABERRIAZ ZELAN AHAZTU

        Jose Luis Otamendi , 2007

 

 

nik ere aberriaz nahiko nuke ahaztu

eta neure herrian ibili

eguneroko poz-nekeei indar guztiak emanda

lagunarte xume bateko hitzak defenditu

gure arteko hitz horiek balira bezala

defendi daitekeen azken eremu librea

plaza bat aurpegi bat

norbaiten arropa artean hazten diren hitzak

edota akordura ez datozkizun zaurien baitan daudenak

 

nik ere bizi nahiko nuke

nor naizen etengabe galdetu beharrik izan gabe

apalago bizi neure buruaz ahazturik

nik hau eta nik beste hori jardun gabe beti

apalago bizi ni ere

gogoa eta adimena erantzun txikiei emanda:

gizaki bati dagozkion neurriko kezkekin

 

baina errepidea galdera izan daiteke hemen oraindik

argi piztua gauean galdera da

gauzek etengabe interrogatzen naute

nor naizen zer naizen

nola mintzo garen zelako lagunak ditudan

eta modu txarrean hartzen naute gauzek

ez didate bakerik eman nahi

traban jartzen zaizkit zangoen tartean

galdekatu egiten naute errukirik gabe

zer egiten dudan hemen

zergatik etorri naizen gaur hona

itxitura han hesia hemen

 

nik ere munduko beste bazterren batean

nahiko nuke bizi

denek ulertzeko eran mintzatu

ezentzunarena egin gauzen itauntze errime horri

gauzen tematze deserosoari ez ikusia egin

hiri jendetsuetan ibili bestelako jendea agurtu

akaso munduko beste hainbat lekutan

ariketa errazagoa izango da

aberriaz ahazteko hori

baina hemen beti ari zaizkizu gogora ekartzen

zapaltzen duzun lurra ez dela zurea

bizi zaren herria eta auzoa

norbaitek aldi baterako utziak dizkizula

eta gutxien uste duzunean etxerik gabe utz zaitzakete

bat-batean ez kalerik ez herririk

ez ordurik gabe gera zintezke

eta zeure hitzen erresuma gozo hartan

hartzen duzu aterpe

maite dituzunez oroitu eta joko duzu aurrera

baina apal mintzatu arren

ez dago aberriaz erabat ahazteko modurik horrela

 

nik ere aberriaz ahaztu nahiko nuke

eta bestelako lanei lotu lehenbailehen

aberria baino lehenagoko kontuetan jarri arreta

gerta ez dakidan

goizean jaiki eta herri mozorrotu batekin topo egitea

gerta ez dakidan

etengabe nor naizen galdezka jarraitu beharra

noraezean bezala beti...

baina existitzen ez dena nola ahaztu

zelan atzendu ez den hori

 

nik ere aberriaz ahaztu nahiko nuke betiko

ez balitz gu gabe ere badirelako

azkeneraino zaindu beharreko hitzak eta jendea

ez balitz gu geu agian inoiz iritsiko ez garen lekuetara

helduko direnentzat gorde behar dugulako

sekula narriatuko ez den sentimendu bat

sekula galduko ez den sentimendua

bakarrik gaudenerako

urrun daudenerako

badaezpada

 

neure herritarrekin batera

ahaztu egin nahiko nuke aberria

aberriaz ahaztekoa zama

gaitzegia baita bakarrean eramateko

baina denon artean aberri hau

behin betikoz ahazten dugun arte

nire herrian bizi nahiko nuke

eguneroko poz-nekeei indar guztiak emanda

apalago bizi

gizaki bati dagozkion neurriko kezkekin

gure arteko hitzak

azken eremu librea balira bezala defendituz

geure herrian bizi sentimendu bat gordean daramagula

bakarrik gaudenerako

urrun gaudenerako

badaezpada

 

© Jose Luis Otamendi