HEMEN IZANEN BAZINA

        Luis Garde , 2007

Hemen izanen bazina ez zenuke kasik deus ulertuko.

Loa, ahazmena, olaturik gabeko itsaso lausoa

minezko txanpon zeharrargitsuekin erosiko nituzke.

Gerra irabazten ari gara.

Gerra guztiak galdu egin ditugu.

Porrotaren kea lokietan lo.

Ispiluen hondoan gure itzalak labanak zorroztuz

ohatzean gu harrapatu nahian.

Heinkelen suak eta gero haizeak karrikak jaten ikustean

gozoa da beldur ez izatea, gozoa deus ez itxarotea.

Herriskak belzten eta zimurtzen dira sutan

inorat ez daramaten

mapa zaharkituen antzera.

Hemen egonen bazina

behi begi beilegidunak jezteko;

haizeari eta tristeziari orroka dabiltzan denboraren behiak jezteko

odolez margotuko genituzke aurpegiak,

begiak, hautsez tindaturiko eldarnioak.

Lurra aspaldian bezala oinutsik joko genuke

erritmo hura oroituz geroz.

Mahatsen artean amodioa genuke hotzez hiltzeraino.

Mendeetako unadurak makurturik

gerra guztiak galtzetik natorkizu.

Hemen izanen bazina nor naizen galdetuko zenidake.

Hemen izanen bazina.

© Luis Garde