MONJEA ITSASERTZEAN

        Jon Gerediaga , 2011

Emozio batzuk heriozkoak dira

beraz ez begiratu gehiegi

kendu zure begiak bide horretatik

izan zaitez hobe gure nagusien beldur

kontuz zure amets eta gogoekin

ez zaitez arren tontorretara hurbildu

Babilonia mila aldiz madarikatuan.

Nik ez dut zure izena ezagutzen, baina entzun:

hunkidura batzuk heriozkoak dira

           (eta ez da heriotza latzena

           ai, behintzat arrisku bakarra heriotza balitz

           baina ez da heriotza, ez, latzena)

eta hala ere, arantzarik zorrotzena aukeratzen baduzu

maitasunetik maiteminetik goragaletik gertu

labarretako haitzetan bazabiltza

edo ezdeusaren errautsetan mirariaren bila

zeruertzaz haraindira bazoaz

hegaz eta izu, izerdi, zorabio, sukar-ametsik gabe

eta gizon izaten jarraitu nahi baduzu

orduan kontuz ibili, eta erne, eta to

arriskua saihesteko bide hau:

hartu zure eskuan gutxienez beste esku bat

gizon edo emakume batena

eta baita zamak arintzeko eta samak berotzeko

behar duzun ardo guztia ere

eta han, lanbroaren eta ezdeusaren ertzean

munduaren arnas eta hasperen eta aharrausien leizean

han, gugandik ez urrunegi ez gertuegi

hodei eta sasien artean

kantuan hasi, albait ozenen

kantuan hasi, oi zu, itsasertzeko monje

hodei eta ur gainean ibiltari

hasi kantuan gizaseme hitzontzien gainetik

hasi kantuan jainko isilegi edo isilduen fabore

ezen gu, Babiloniako leinu zigortu, zatitu, madarikatua

gu, jainkoaren eta munduaren borreroak, hats eta lokatz

gu, lur eta zeru eta berriz ere lur

gu zure musikak salbatzen gaitu.

© Jon Gerediaga